Fieravend
Een plattdütsch Geschicht , schrieben förn NDR III 
in dat Johr Tweedusindundeen

"Fieravend"

Bi us in de Plattenhus-Siedlung för "utbombte Hamburger" levte ganz för sick alleen son olen, griesgrämigen Opa. Sien Goarn wär em sien Een un Allens. Blots mit us Görn wär he opn Kriegsfoot. Opa Mecklenborg har dat abers ook nich licht mit us.

Wi verkruupen us mennig mol achter sien Tuun un reepen em een Spottriemel no:

"Mecklenborg, de Opa... pinkelt op'n Sofa!"

Foorts greep he sick een Schüffel un neiht achter us her. Wi löpen no alle Sieden ut een anner. He hett uns nie nich tofooten kreegen. Doch: De Rache, de is seut! Blank bi sien Tuun güng een Padd bargdool to‘n Tante Emma Laden vun Rosa Reinholtz. Un düsse Padd is in Winter us Rodel- un Glitschbohn wesen. De oolen Lüüd möten fien bi Siet an Opa Mecklenborg sien Tuun lang hangeln un sick an‘n Maschendroht fastholn. Un wi glitschen und schlittern mit Puhei den Barg hendool. Ümmer un jümmers wedder.

Abers nu har Opa Mecklenborg sien grooten Optritt: In de een Hann de Aschkasten und in de annere siene Plattschüffel. Wie de Buur int Freujohr smitt he in wieden Bogen de bruune Asch op use blanke Isbohn. Un jummers reep he doarbi:

"Fieravend mit de Glitscheree... Fieravend..."

Nu wär dat uut mit us Rodelbohn in düssen Winter. Ick heff em dat nich vergeeten! Und as im Sommer an eben düssen Tuun, siene Sünnbloomen in Reech un Gleed stohn harn, heff ich se all afneiht. Und bi jeden Slag mit mienen Knüppel hebb ick liesen brummelt: 

"Fieravend... Fieravend... Fieravend..."

Blots, dat hett min Moder seihn un hört. Se har mi de Büxen rünner trocken un mi öbers Knee leggt un bi jedeen "Platsch" utroopen:

"Fieravend is... wohrachtig Fieravend is...!"

Ick heff noch hüüt, wenn ick dat Wuurt hören do,
son ganz blömerantes Geföhl im Buuk.